به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر،صبح زود در یکی از مناطق حاشیه‌ای تهران، هنوز درب مرکز جمع‌آوری پلاسما باز نشده، اما چند جوان پشت در منتظرند؛ نه برای کمک به بیماران، بلکه برای تأمین مخارج روزمره از راه فروش پلاسما.
درحالی‌که رقم پرداختی برای هر نوبت پلاسما در حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان است—مبلغی نه چندان زیاد—اما برای بسیاری، همین پول اندک، انگیزه‌ای است تا دو بار در هفته راهی این مراکز شوند.
پلاسما، بخش زردرنگ خون، ماده‌ای حیاتی در تولید داروهای مهم برای بیماران هموفیلی، دارای نقص ایمنی، سوختگی‌های شدید و بسیاری بیماری‌های اتوایمیون است. داروهای مشتق از پلاسما بسیار گران‌قیمت هستند و همین، این مایع نجات‌بخش را به طلای مایع تبدیل کرده است.
با این حال، پشت پرده مراکز خصوصی جمع‌آوری پلاسما، نگرانی‌هایی جدی درباره سلامت اهداکنندگان، روند غیراصولی دریافت و خطر افول اهدای داوطلبانه در کشور وجود دارد.
مصطفی جمالی، مدیرعامل سازمان انتقال خون ایران، با انتقاد شدید از روند پلاسما فروشی در بخش خصوصی، هشدار می‌دهد: «زمانی که در ازای دریافت پول، پلاسما داده می‌شود، انگیزه مالی می‌تواند باعث شود افراد اطلاعات پزشکی خود را به‌درستی اعلام نکنند؛ موضوعی که جان بیماران دریافت‌کننده داروهای پلاسمایی را تهدید می‌کند.»
وی همچنین تأکید می‌کند که در حالی که پزشکان یک نوبت اهدای پلاسما در هفته را بی‌خطر می‌دانند، برخی مراکز خصوصی بدون نظارت، تا دو نوبت در هفته از افراد پلاسما می‌گیرند.
در گذشته مقرر شده بود یک سوم نیاز پلاسما از طریق پرداخت پول تأمین شود و دو سوم دیگر از اهداکنندگان داوطلب گرفته شود. همچنین قرار بود با راه‌اندازی پالایشگاه داخلی، فرآیند تولید داروهای مشتق از پلاسما در داخل کشور انجام شود. اما حالا که پالایشگاه هنوز به مرحله اجرا نرسیده، مراکز خصوصی گوی رقابت را ربوده‌اند و پلاسما فروشی رونق گرفته است.
در مقایسه با اهدای خون که کاملاً داوطلبانه انجام می‌شود و فرهنگ‌سازی موفقی داشته، پلاسما هنوز درگیر نگاه سودمحور است.
پلاسما، منبعی حیاتی برای داروهای نجات‌بخش، امروز درگیر چرخه‌ای تجاری شده که سلامت اهداکننده و اخلاق پزشکی را به چالش کشیده است. شاید وقت آن رسیده نگاهی جدی‌تر به سیاست‌گذاری‌ها و اجرای زیرساخت‌هایی همچون پالایشگاه‌های ملی بیندازیم تا «پلاسما» هم به مسیری مثل اهدای خون داوطلبانه هدایت شود.
نظر شما